Vastgoedcrisis in Nederland

De vastgoedmarkt in Nederland verschilt merkelijk van die in België, vooral door de manier waarop de aankoop van een woning meestal gefinancierd wordt. De fenomenen "tophypotheek" en "aflossingsvrij" kennen we hier bijna niet. De woningmarkt in Nederland kon in het verleden vooral ontsporen door het systeem van rente-aftrek dat het opnemen van extra schuld aanmoedigde en er dus mee voor zorgde dat de prijzen veel te ver stegen.

Merk ook op in het onderstaande fragment hoe Dhr. Boelhouwer, hoogleraar woningmarkt,er blijkbaar zowat alles aan wil doen om de markt op een kunstmatig, duidelijk onhoudbaar hoog, niveau te houden. Met zijn pleidooi om in alles en nog wat in te grijpen in de economie is hij niet alleen, zijn er nog beleidsmakers die staan voor een vrije markt? Zelfs de liberalen van tegenwoordig zijn socialisten geworden, we worden er eerlijk gezegd niet vrolijker van!

Ze zouden allemaal beter Atlas Shrugged eens vastpakken.

Dhr. Boelhouwer vergeet dat de fout in de eerste plaats zat bij het oversubsidiëren van de woningmarkt, waardoor de prijzen te ver stegen. De daling van de prijzen is de oplossing voor het probleem, ze zijn niet het probleem zelf!





Wie gelooft ondanks alles dat Belgisch vastgoed de dans gaat ontspringen en geen correctie zal moeten ondergaan? In de VS, Spanje, Ierland, Italië en Nederland (om er maar een paar te noemen) weet men intussen wel beter.


Uw huis, een veilige belegging de komende jaren? forget it!

Wat met aandelen?

We zitten weinig in aandelen, zeker wanneer we het aandelenpercentage vergelijken met het officiële advies van de banksector. Een dynamische belegger mag volgens de website van AXA op dit ogenblik maar liefst 78% in aandelen belegd zijn.

We hebben de laatste twee jaar ook nog eens nauwelijks transacties uitgevoerd in de aandelenposities die wel nog hebben. De laatste periode waarin we behoorlijk actief transacties deden was het najaar van 2010 (al 1,5 jaar geleden), waar we winst namen op de zilvermijnen in portefeuille. Qua timing dik in orde, al zeggen we het zelf.

Sindsdien hebben we onze aandacht verlegd naar andere activa en de aandelen eigenlijk zowat links laten liggen... Maar wat verwachten we nu de komende jaren voor de aandelenmarkten? Is het nog wel de moeite om aandelen in portefeuille te houden?

Situering:

Na de fameuze duik van 2011, waarbij de gemiddelde aandelenmarkt zo'n 20% achteruit moest namen de beurzen in 2012 een gevleugelde start, om de laatste twee maanden weer terug te vallen.

Intussen staan de Europese beurzen zo'n beetje waar ze het jaar begonnen zijn (Eurostoxx50 -1,4% in 2012), de Amerikaanse beurzen staan er dan weer merkelijk beter voor met een winst voor de S&P500 van 8,90%.

Eén verklaring voor de betere prestatie van de beurzen in de VS is dat de groeivooruitzichten voor de Amerikaanse economie beter zouden zijn dan de Europese. Besparingen in Europa gaan de groei inderdaad geen goed doen, zover zijn we mee. Maar iedereen die de economische cijfers uit de VS bekijkt moet toch vaststellen dat er vooralsnog geen sprake is van een herneming van een gezonde economische groei.

Als we wat verder terug kijken tot de eeuwwisseling, dan kunnen we voor de Westerse aandelenmarkten alleen maar vaststellen dat we in een serieuze “berenmarkt” zitten. De belegger die zijn/haar vermogen in de Westerse aandelenmarkten heeft belegd (bijvoorbeeld via een aandelenfonds van de bank) zag zijn vermogen zowat in rook opgaan.

Hoe groot is vandaag de schade?

De Amerikaanse S&P 500 index staat vandaag, na 11,5 jaar, nog steeds 5% lager dan in januari 2000. Bovendien noteert deze index in dollar, rekenen we de koersen om naar “onze” euro dan zien we dat de S&P500 maar liefst 26% gedaald is sinds 1/1/2000. De euro steeg immers flink t.o.v. de dollar
Voor de Europese sterindex, de Eurostoxx50, ziet het er nog erger uit. De Eurostoxx50 daalde de afgelopen 11,5 jaar met 55%!

Durven we hierbij ook nog denken aan zoiets als inflatie? Over deze hele periode is de officiële inflatie in België minstens 2,5% per jaar geweest, goed voor een verlies aan koopkracht van een flinke 30% over deze periode.

Pas dit toe op de bovenstaande cijfers en je krijgt het volgende beeld: Een aandelenbelegger die een portefeuille had in het jaar 2000 die voor 50% uit Europese aandelen bestond en voor 50% uit Amerikaanse aandelen en die erin slaagde om het even goed te doen als de beursindexen, die houdt vandaag, gecorrigeerd voor inflatie, nog juist € 46 over van elke € 100 in 2000!

Outlook:

Ondanks de “barslechte” prestatie van de laatste jaren blijven aandelen toch één van de zes activaklassen waarin beleggers hun “overschot” kunnen beleggen.
(de 6 activaklassen: cash ; obligaties ; aandelen ; vastgoed ; grondstoffen ; goud)

Er komt ook een punt waarop de aandelenmarkten opnieuw zullen aanknopen met een periode van stijgende koersen, wanneer dus de volgende stierenmarkt in aandelen uit de startblokken schiet (al dan niet gecorrigeerd voor inflatie). Uit de startblokken schieten is wel de verkeerde uitdrukking, stierenmarkten beginnen heel langzaam, aan het einde van berenmarkten, wanneer niemand nog in stijgende koersen gelooft. (misschien is de volgende stierenmarkt zelfs al begonnen bij het herstel na de dieptepunten van 2008?).

Toch gaan we vandaag best voorzichtig te werk met aandelen, de huidige financiële crisis zal morgen immers nog niet voorbij zijn.

Qua koersverloop denken wij dat de markten zullen blijven drijven of zinken naargelang de monetaire stimulus die we mogen verwachten. Anders gezegd, stijgen of dalen van de beurzen zal meer afhangen van de hoeveelheid geld die er zal worden bijgedrukt door de respectievelijke centrale banken dan door de resultaten van de bedrijven zelf.

Toch schrijven we aandelen vandaag niet volledig af, het moment komt nog de komende jaren waar beleggers veel liever een aandeel van Philips in handen zullen hebben dan een obligatie van Philips.

Het grootste gevaar voor uw spaargeld vandaag zijn immers niet de aandelenmarkten, de echt grote risico's zitten in de obligatiemarkten en in grote delen van de vastgoedmarkt.

De Gaule over de dollar standaard in 1965

De "gold exchange standard" na de overeenkomst van Bretton Woods in 1944 kwam tot een einde in 1971, toen Nixon de dollar niet meer converteerbaar maakte in goud. (eigenlijk een soort "default" van de dollar. Nixon knipte de laatste link van de dollar met goud door)

De Franse president De Gaule heeft het hier al enkele jaren eerder, in 1965, over het privilege van de USD als "wereldreservemunt". De VS raakte dit voorrecht echter niet kwijt na de ontkoppeling van goud en dollar, het bestaat vandaag nog, zolang de wereldhandel bijna uitsluitend in dollar gebeurt.

Het is dus echt niet moeilijk om de vinger op wonde te leggen van het huidige internationale financiële systeem.



De oplossing ligt intussen ook klaar:

Gold stands alone as the only monetary asset with no counter-party, a function which makes it indispensable, as we are witnessing. Watch as this awareness spreads. The changes which will radiate out as a result of gold's spontaneous resurrection will be both profound and positive. We will one day look back in horror at the inequities of our current system, regarding it as a "modern dark age".

We will have a modern monetary standard. Gold, freely and dynamically valuing all currencies and through those all other things, in real time, 24/7. The same as the past, but different. The same because it is once again gold openly acknowledged as the foundation of the system; different because the value of currency will float against it rather than be artificially fixed. Paper gold (credit denominated in gold/contractual gold/claims on gold) will no longer trade at par with the real, physical, unambiguously owned thing. And this is Freegold.

The future is bright. Golden, in fact.

(Blondie)

Professor Paul vs Dr. Paul

Geeft u ons de Dr. maar...